Sneeuw in je hoofd – Best lastig om dan te lopen, praten, functioneren!
Je intuïtie en een blikseminslag
De bliksem is ingeslagen tijdens de bevalling, in jou. En dat doet iets met je. Nou ja, niet ‘iets’: héél veel! Dat doet iets met je hoofd, dat doet iets met je lijf, dat doet iets met jou als persoon. Waar je eerder feilloos op je intuïtie, op je innerlijke kompas kon varen, kan het nu heel goed zijn dat je dat kompas niet eens meer kan vinden.
Van leeg naar opladen
Is je batterij op? Lees verder voor een simpele tip, zodat je niet uitgeput blijft.
Versieren
Versieren, spinnenwebben en mezelf tegenhouden.
Samen zijn
Als die band er niet is, dan voel je dat ook. Ook dan kan je het niet helemaal uitleggen. En toch merk je het veel eerder. Je merkt het door een onverklaarbaar gevoel. Iets op de achtergrond wat zit te knagen. Iets onrustigs. Dingen die je doet, waarvan je niet kan aanvoelen of het dan wel het juiste is. Bijvoorbeeld wanneer je merkt dat je je kind niet stil krijgt en je partner wel. Of wanneer je weleens denkt: het is dat ze zeggen dat je van mij bent…
Ken je jezelf nog terug?
Er is zoveel gebeurd…
Je bent niet alleen bevallen, je bent ook zwanger geweest, je bent moeder geworden, de relatie met je partner is veranderd – je ziet hem nu ook als vader, je hebt het DRUK, je huishouden heeft een nieuwe dimensie gekregen, en nog veel meer…
Ik sta dit tegen de verkeerde persoon te vertellen
De zooi in huis lijkt dagelijks niet meer te overzien. De algemene trend van mijn medehuisbewoners is (lees kinderen en vriend): gooi maar neer. Punt. Niks anders. Nog niet eens: doe ik later wel. En niet op één plek, nee het hele huis is nu mikpunt van spullen geworden. Stofzuiger? Sneeuwschuiver!
Ik bén niet die leuke lieve moeder
De dagelijkse gang van zaken is dat je er niet aan moet denken om te gaan ouder-kind zwemmen: al die blije moeders daar! Samen spelen is niet je grootste hobby, gezellig over de markt lopen – hoe dan? Want met het zweet op je rug bedenk je je steeds wanneer de volgende voeding moet en hoop je dat hij stil blijft. Daar kun je echt niet nog een gesprek bij voeren. En die ontbijttafel op zondag voelt meer als een verplichting dan iets anders.
‘Gewoon’ voor je uit staren
Ze wilde niet meer afdwalen, ze wilde niet meer uit staan en haar gedachtes de vrije loop laten. ‘Gewoon’ voor zich uit staren. Maar toch gebeurde het steeds, ze was zo moe dat ze maar moeilijk haar aandacht erbij kon houden.
Er mist iets tussen mij en mijn kind
Je zit daar doorheen te bladeren en je ziet de foto`s: die relaxte mama die op de bank zit en verliefd naar haar kind kijkt. Je weet ook wel dat dat voor de foto is, maar toch doet het pijn.