‘Zij voor, en zij na’ de bevalling
Ik weet nog precies het moment dat ik dacht: maar hier moet ik toch iets aan kunnen doen? Ik kan haar toch niet aan haar lot overlaten?! Ik was als verloskundige thuis bij een vrouw die ik al wat langer kende. Al vaker had ik vrouwen gezien die een nare bevallingservaring hadden gehad. Mijn hart brak als ik zag hoe zwaar ze het hadden: niet alleen een moeilijke, soms zelfs traumatische bevalling, maar ook een heel zware tijd daarna. Het ergste vond ik het om te zien als ze zich niet echt met hun kindje konden verbinden, geen lijntje voelden.
Deze vrouw had zó toegeleefd naar het krijgen van hun baby, eindelijk haar eigen kleine kindje. Ze had meegenoten als tante en wanneer haar vriendinnen kinderen kregen. Maar nu was zij aan de beurt! De zwangerschap vond ze zwaarder dan ze had verwacht, maar ondanks dat voelde ze zich goed. Alleen sinds de bevalling leek het wel alsof ze een ander was. Sinds de bevalling leek ze totaal de weg kwijt te zijn. Terwijl ze hem de voeding zat te geven keek ze me met droge ogen aan en zei ’Hij was degene die een baby wilde’. Toen wist ik het zeker: dit ben jij niet. En ik kan het niet over mijn hart krijgen om jou zo hier achter te laten, jou nu in de veronderstelling te laten dat jij dit echt vindt. Op dat moment heb ik geholpen met wat ik kon. En toen ik daar de deur dichttrok stond mijn besluit vast: Ik zou alles uit de kast trekken om haar en alle andere vrouwen die hier last van hebben te helpen.
En dan is het alsof er weer iets klopt…
Dat ik daar die deur dichttrok is al een aantal jaren geleden. En ik trek nog dagelijks alles uit de kast! Inmiddels heb ik me gespecialiseerd in het begeleiden van vrouwen na een nare bevallingservaring. Elke keer als ik iemand verder heb geholpen, als ze zich weer zichzelf voelt, is het voor mij alsof er weer iets klopt. Dat zij verder kan en dat zij en haar kindje samen iets op kunnen bouwen, dat is waarom ik dit doe. Als je me ziet vertellen hoe ik me op zo`n moment voel, als een vrouw zich weer oké voelt, dan zie je me glimmen. Dan voel ik me zó dankbaar! En elke keer weer voel ik me bijna kinderlijk enthousiast: zo blij ben ik over hoe ze nu de rest van haar leven in gaat.
Typisch Dorien:
- Een onverbeterlijke idealist: het maakt niet uit wat je me vertelt, ik zie altijd het goede in je
- Ik denk om en houd van structuur en overzicht
- Ik stel de vragen die je niet wil horen, maar die je wel verder helpen
Mijn visie
Het lijntje met je kind ís er, ook als je dat na je bevalling helemaal niet voelt. En hoe heftig die bevalling ook geweest is, hoe sterk je dat nu beperkt, dat lijntje kan ook weer hersteld worden. Dat lijntje waar ik het over heb, dat is er vanaf het prille begin. Dat begin is voor mij soms al voor de bevruchting, hoe gek dat voor sommigen misschien ook klinkt.
Pas wanneer deze nare ervaring is verwerkt, kun je de relatie met je kind gaan opbouwen. Je brein functioneert namelijk zo, dat het dat niet kán. Hoe hard je dat ook wil. Je moet dus eerst voor jezelf zorgen, zodat je het lijntje met je kind kan herstellen.
Als je me zou kennen zou je weten dat
- Ik altijd in ben voor koffie en taart
- Ik vind mijn gezin de fijnste verzameling mensen die ik kan bedenken
- Ik ben ambitieus en moeder van 3; dat is nog wel eens een praktische puzzel!
- Ik hou van dingen maken: één van de 100 ideeën uit mijn hoofd pakken en de tijd nemen om het uit te werken. En dan maakt het niet uit of het nou een nieuw-uit-te-proberen-baksel is (met veel suiker graag!), de voorzolder herinrichten of een rokje maken
- Ik sinds mijn 38e een leesbril heb en mezelf daardoor nu oud begin te vinden. Mijn grijze haren helpen hier niet bij…
- Ik geloof niet in toeval – dat geeft goede gesprekken met mijn statistisch sterk aangelegde vriend.
- Ik hou van feiten, cijfers en (on)nuttige weetjes
- Je mij vanaf de lente in onze achtertuin vindt. Onze mini-moestuin wordt met het jaar groter: elk jaar halen we weer een paar tegels uit de tuin
- Ik hou van ijs, ik deel veel maar dat niet! Ik hou ook van gevulde speculaas (de allergoedkoopste die ze hebben in de supermarkt, die is echt het lekkerst!). Die deel ik dan wel weer
De praktijkruimte
De coachruimte die ik gebruik is in Veenendaal centrum. Hier heb ik de beschikking over een coach- en werkruimte en kunnen we ongestoord gesprekken voeren. Dit is goed te bereiken vanaf de A12 en er is voldoende parkeergelegenheid.
