De Ruyter ~ Training en Coaching
Coaching na een nare bevalling
Je doet het wel, maar of je hart erin ligt…Je doet de dingen die de bedoeling zijn: voeden, verschonen, knuffelen. Maar je hart zit er niet in. Je merkt: het kan ook zonder je hart. Maar er is geen contact, geen plezier. Je doet. Je beweegt. En daar houdt het op.
De dagelijkse gang van zaken is dat je er niet aan moet denken om te gaan ouder-kind zwemmen: al die blije moeders daar! Samen spelen is niet je grootste hobby, gezellig over de markt lopen – hoe dan? Want met het zweet op je rug bedenk je je steeds wanneer de volgende voeding moet en hoop je dat hij stil blijft. Daar kun je echt niet nog een gesprek bij voeren. En die ontbijttafel op zondag voelt meer als een verplichting dan iets anders.
Dat knagende schuldgevoel de hele dag. Zo net onder de oppervlakte, en zodra je er even bij stilstaat: loeigroot aanwezig. Waarom kon ik nou niet bevallen zoals ik had bedacht?
Ik weet nog zó mijn eerste dag na het zwangerschapsverlof toen onze oudste werd geboren. Mijn leidinggevende wist niet wat een impact hij had.
Schuldgevoel. Ik hoor het zoveel, zeker van de moeders om mij heen. De een voelt zich schuldig wanneer ze thuis stil gaat zitten, de ander als ze bedacht heeft haar kindje niet bij ieder geluidje op te pakken, weer een ander wanneer ze haar kinderen achterlaat om te gaan sporten. Echt, we kunnen er met zijn allen wat van!