Ik vond dat altijd vreselijk: wanneer ik niet op mijn intuïtie kon vertrouwen.
Ik was dan de weg kwijt. En het maakte me zó onzeker!
Helemaal in nieuwe situaties: dan gebruikte ik mijn intuïtie – mijn kompas – nog meer. Daarmee voelde ik de situatie en de mensen aan. En soms lukte me dat dus niet. Zó irritant!
Wanneer ik wel op mijn intuïtie kon vertrouwen, kon ik blindelings mensen inschatten.
Zo wist ik wat er speelde, wat ze wilden horen, hoe ik met een situatie kon meebewegen of juist niet, en nog veel meer.
Wanneer ik mijn intuïtie niet kon gebruiken voelde ik me onzeker.
Maar daar zat nog iets tussen.
Ik ging namelijk eerst op mijn gevoel met iemand praten. Dat deed ik helemaal automatisch. En op zo`n moment merkte ik dan al snel wanneer dit niet lukte. Wanneer ik die persoon niet kon lezen!
Ineens werd ik dan alert: ik voelde me een beetje alsof ik stond te praten met iemand met een zwaar dialect wat ik niet kende. Ik moest ontzettend mijn best doen om die ander te begrijpen en om het gesprek in goede banen te leiden.
Ondertussen werd ik van binnen steeds onzekerder: Waarom kan ik haar nou niet aanvoelen? Wat zou ze willen? Wat vindt ze hiervan? Wat ben ik fout aan het doen?
Ik voelde me onzeker en ik was heel hard aan het werk.
Puur omdat het me op dat moment niet lukte mijn intuïtie te volgen.
Wanneer je een nare bevalervaring hebt gehad kan er met je intuïtie ook iets veranderd zijn.
Wanneer je eerst dingen gewoon ‘wist’, kun je je nu erg verloren voelen. Je kompas doet het niet meer.
Vrouwen zeggen weleens dat ‘de bliksem bij hen is ingeslagen’ tijdens de bevalling. Letterlijk in hún dus.
En dat doet iets met je. Nou ja, niet ‘iets’: héél veel!
Dat doet iets met je hoofd, dat doet iets met je lijf, dat doet iets met jou als persoon.
Waar je eerder feilloos op je intuïtie, op je innerlijke kompas kon varen, kan het nu heel goed zijn dat je dat kompas niet eens meer kan vinden. Laat staan dat het dan de goede kant op wijst.
Wanneer de bliksem inslaat kan het dus best zijn dat er iets niet meer werkt.
Je intuïtie, waar je misschien soms niet eens bij stil stond dat dat het was wat je volgde, lijkt er nu niet te zijn. Weg. Op. Verhuisd ofzo.
Gelukkig is dat niet zo.
Je intuïtie is niet weg. Je bent het niet verloren bij die blikseminslag – het kan gelukkig niet op zijn, of verhuizen. Zie je je intuïtie zijn verhuisdozen al inpakken en wegrijden met de gehuurde boedelbak? Ik kan het wel voor me zien, dat soort plaatjes schieten altijd zomaar in mijn hoofd. Maar gelukkig kán het niet.
Intuïtie zit in jou, is deel van jou
En het zit diep in jou verankerd. Altijd.
Ook als je het even kwijt bent.
Als het niet weg is, waarom kan ik er dan niet bij?
Die blikseminslag, die hele nare ervaring, die is bij jou geweest. In jouw systeem: je hoofd, je lijf, jij als persoon bent hierdoor geraakt. En bij die inslag zijn er wat verbindingsdraadjes losgeschoten. Net als de elektriciteitsdraden die zorgen dat je in je hele huis licht hebt. De lampen doen het niet meer als de draden los zijn, hoe vaak je ook op de knop duwt.
Deze draden kun je opnieuw verbinden
Dat kan gewoon.
Jij kunt ervoor zorgen dat je je intuïtie weer kan gebruiken, dat je weer op je gevoel kan varen. Dat je daar weer vol op kunt vertrouwen.
Soms is het handig om daar een elektricien voor te vragen, maar dat is hulp. Je doet het uiteindelijk zelf.
Tot het zo ver is: Een paar dingen die je kunt doen in de tussentijd:
Wel doen:
- Vertrouwen. Vertel jezelf dat het goed komt en heb daar vertrouwen in. Zodra je die draadjes weer verbindt komt het goed.
- Hulp vragen. Vraag een ander wat die aanvoelt, of vraag of ze mee willen denken.
Niet doen:
- Je onzeker laten maken doordat je je intuïtie nu niet kunt volgen. – ehhm ja: makkelijker gezegd dan gedaan. Probeer het te zien als iets wat nu even niet lukt, en straks weer wel. Daarmee maak je het wat luchtiger, want je weet dat het weer goed komt en daardoor voelt het minder zwaar.
- In de tussentijd heb je andere vaardigheden waar je op mag leunen: je kunt altijd vragen stellen om ergens achter te komen, iets meer luisteren, geduldiger zijn.
Weet je niet hoe je de draden weer kan verbinden?
Zie mij als de elektricien die je belt. En ja, ik zie me nu al staan met gereedschap en al!
Kom koffie drinken bij me, ik help je heel graag op weg!
