De bliksem is ingeslagen tijdens de bevalling, in jou. En dat doet iets met je. Nou ja, niet ‘iets’: héél veel! Dat doet iets met je hoofd, dat doet iets met je lijf, dat doet iets met jou als persoon. Waar je eerder feilloos op je intuïtie, op je innerlijke kompas kon varen, kan het nu heel goed zijn dat je dat kompas niet eens meer kan vinden.
Geen lijntje
Samen zijn
Als die band er niet is, dan voel je dat ook. Ook dan kan je het niet helemaal uitleggen. En toch merk je het veel eerder. Je merkt het door een onverklaarbaar gevoel. Iets op de achtergrond wat zit te knagen. Iets onrustigs. Dingen die je doet, waarvan je niet kan aanvoelen of het dan wel het juiste is. Bijvoorbeeld wanneer je merkt dat je je kind niet stil krijgt en je partner wel. Of wanneer je weleens denkt: het is dat ze zeggen dat je van mij bent…
Er mist iets tussen mij en mijn kind
Je zit daar doorheen te bladeren en je ziet de foto`s: die relaxte mama die op de bank zit en verliefd naar haar kind kijkt. Je weet ook wel dat dat voor de foto is, maar toch doet het pijn.
Afhankelijk
Jeetje…dat ze daar ook zo van afhankelijk zijn
Misschien weet je het niet eens…
Misschien weet je het niet eens…
Waarschijnlijk weet je het niet eens!
Maar je kind mist je.