Sinds de bevalling…

Je had je dit zo anders voorgesteld. De bevalling was vreselijk, maar het is ook alsof er toen iets veranderd is, alsof jij veranderd bent. Je kunt bijna niet helder nadenken, je lontje is korter dan ooit, je voelt je een slechte moeder en zodra de bevalling in je hoofd komt ga je op error. In je hoofd blijft de film van de bevalling zich afspelen en als je pech hebt dan heb je vannacht wéér die nachtmerrie. Hoezo: blij dat ik moeder ben?!

Herken je dit?

Herken je dit?

Sinds de bevalling voel je je vreselijk in de war. Je hebt het gevoel dat je jezelf niet meer bent. Helder nadenken of op je intuïtie vertrouwen lukt niet, je kunt bijna geen gedachte afmaken. Het is alsof je uit staat en een andere versie van jou de dingen doet. En anders doen lukt niet. Gisteren voor het wandelen bijvoorbeeld: na 3 kwartier had je eindelijk alles om mee te nemen. In de auto zit je als een havik naar je kind te kijken of hij nog adem haalt, tijdens het wandelen ben je alleen maar aan het tellen wanneer jullie weg moeten en hoe ver het nog is, zodat de volgende voeding op tijd is. Je hoort geen woord van wat je man zegt, en compleet bezweet en uitgeput kom je thuis.

Moedergevoel – wat is dat?! Je zag het al wel voor je: op je vrije dag lekker met je kind zijn. `s Ochtends in bad doen, even spelen na de voeding, tijdens het slaapje ruim je op en lees je een tijdschrift op de bank. En `s middags samen op pad: langs een vriendin om bij te kletsen. Maar de realiteit is zo anders: Het ‘ontspannen, vrolijke moeder met blije baby’-plaatje is ver te zoeken. Je vraagt je af waarom jij dat niet hebt. Hoe komt het dat je dat niet voor elkaar krijgt? Je voelt de stress opkomen als je man de deur uit gaat, je krijgt je kind niet rustig als hij huilt en het voelt alsof je faalt. Waarom krijg ik dit niet voor elkaar?!

Hoe lang kun je dit nog volhouden?

Je kon altijd alles, je draaide nergens je hand voor om. Maar nu: nu voelt het alsof je niks kan. In de war, uitgeput, je voelt je een slechte moeder. Waarom kon ik niet bevallen? En waarom kan ik dit niet aan? Wat is er mis met mijn lijf? Wat is er mis met mij? Ik heb mijn kind gekregen, dus waarom ben ik nou niet blij? Wat als ik me voor altijd zo blijf voelen? Je gedachten blijven in cirkeltjes gaan, je kunt er geen touw aan vast knopen. Je huivert bij de gedachte dat dit misschien voor altijd blijft, dat dit nóóit meer overgaat. Nog heel even en je vertrekt in je eentje naar Frankrijk, zonder de moeite te nemen om je koffers te pakken. Daar zit je dan: eenzaam, met een kind dat niet van jou voelt en met een film in je hoofd die eindeloos op herhaling staat. Het enige wat je wil is wegrennen.

Recensies van mijn klanten

Swipe om meer te lezen