De Ruyter ~ Training en Coaching
Coaching na een nare bevalling
Er is zoveel gebeurd…
Je bent niet alleen bevallen, je bent ook zwanger geweest, je bent moeder geworden, de relatie met je partner is veranderd – je ziet hem nu ook als vader, je hebt het DRUK, je huishouden heeft een nieuwe dimensie gekregen, en nog veel meer…
De zooi in huis lijkt dagelijks niet meer te overzien. De algemene trend van mijn medehuisbewoners is (lees kinderen en vriend): gooi maar neer. Punt. Niks anders. Nog niet eens: doe ik later wel. En niet op één plek, nee het hele huis is nu mikpunt van spullen geworden. Stofzuiger? Sneeuwschuiver!
De dagelijkse gang van zaken is dat je er niet aan moet denken om te gaan ouder-kind zwemmen: al die blije moeders daar! Samen spelen is niet je grootste hobby, gezellig over de markt lopen – hoe dan? Want met het zweet op je rug bedenk je je steeds wanneer de volgende voeding moet en hoop je dat hij stil blijft. Daar kun je echt niet nog een gesprek bij voeren. En die ontbijttafel op zondag voelt meer als een verplichting dan iets anders.
Ze wilde niet meer afdwalen, ze wilde niet meer uit staan en haar gedachtes de vrije loop laten. ‘Gewoon’ voor zich uit staren. Maar toch gebeurde het steeds, ze was zo moe dat ze maar moeilijk haar aandacht erbij kon houden.
Je zit daar doorheen te bladeren en je ziet de foto`s: die relaxte mama die op de bank zit en verliefd naar haar kind kijkt. Je weet ook wel dat dat voor de foto is, maar toch doet het pijn.
Ik moest de neiging onderdrukken om mijn hoofd op de tafel te leggen en m’n handen als kussentje te gebruiken… ‘Ik wil wel een koffie-infuus vandaag’. ‘Maak jij er een op je werk en ik thuis!’
Die reacties op mijn bevalling! Het lijkt wel alsof het ze niks kan schelen…Van de een krijg ik ‘Maar je hebt je baby toch?’, de ander zegt doodleuk ‘Je wist toch dat het zeer zou doen?’ en de beste tot nu toe ‘Nou, je man ziet er slechter uit dan jij. Gaat het wel met hem?’
Dat knagende schuldgevoel de hele dag. Zo net onder de oppervlakte, en zodra je er even bij stilstaat: loeigroot aanwezig. Waarom kon ik nou niet bevallen zoals ik had bedacht?
Je wensbevalling – ergens weet je precies wat je wil.
Die eerste maand. Alles waarvan je eerst dacht: doe ik even – en dat dacht je niet eens, want je deed het gewoon – dat is niet meer!