Heel eerlijk gezegd vond ik in verbinding zijn met mezelf ontzettend lastig na mijn bevalling. Ik ging helemaal op in alles wat er gebeurde en moest gebeuren voor de baby – althans: ik dacht dat dat allemaal moest gebeuren.
Sinds de bevalling
Wat een luxe: zeggen wat je denkt
Ik zag haar een beetje afwezig kijken. Natuurlijk kan ze het niet interessant vinden of heeft ze haar dag niet. Maar toen we de deur uitliepen zei ze ‘Jeetje! Dat kon ik echt niet volgen. Ik was meteen de draad kwijt.’
Ken je jezelf nog terug?
Er is zoveel gebeurd…
Je bent niet alleen bevallen, je bent ook zwanger geweest, je bent moeder geworden, de relatie met je partner is veranderd – je ziet hem nu ook als vader, je hebt het DRUK, je huishouden heeft een nieuwe dimensie gekregen, en nog veel meer…
Die eerste maand
Die eerste maand. Alles waarvan je eerst dacht: doe ik even – en dat dacht je niet eens, want je deed het gewoon – dat is niet meer!
Draag jij ook een regenboog op je nagels?
Als je nagellak je stemming zou weerspiegelen!
Van donker naar licht
Lente-equinox. Het begin van de lente, het lekkere weer: normaal zou je ervan genieten. Maar nu…
Boos? Ik ontplof!
De hele dag op ontploffen staan…heel vermoeiend! (Ook niet zo gezellig natuurlijk)
Waar komt dit vandaan? En wat nu?
Lees mijn nieuwste blog!
In de war sinds de bevalling
Hoe vaak denk jij dat zinnetje: Sinds de bevalling…?
Soms lijkt het wel alsof alles anders is sinds de bevalling. Alsof jij anders bent. Sinds de bevalling voel je je nogal in de war. En daar is een hele logische reden voor.