De Ruyter ~ Training en Coaching
Coaching na je overweldigende bevalling
Schuldgevoel. Ik hoor het zoveel, zeker van de moeders om mij heen. De een voelt zich schuldig wanneer ze thuis stil gaat zitten, de ander als ze bedacht heeft haar kindje niet bij ieder geluidje op te pakken, weer een ander wanneer ze haar kinderen achterlaat om te gaan sporten. Echt, we kunnen er met zijn allen wat van!
Denk je dat weleens: Waar verdien ik dat aan?!
‘Hoe gaat het?’ Goed.
‘Hoe was je weekend?’ Ja, lekker.
Achter mijn zonnebril zag ze mijn ogen niet. Fijn, want ik had geen zin om een echt antwoord te geven. Dus ik deed mijn standaard antwoord.
Gisteravond heb ik een film voor de 2e keer gekeken. Ik vond het zo`n mooie film: de eerste keer was ik ontroerd, geraakt, ik heb gelachen en ook best wat gehuild. Die film bleef me maar bij, en ik heb hem nu bijna 2 jaar geleden gezien. Dus ik dacht: die wil ik graag nog een keer zien.
Het is weer zo ver: moederdag!
Je nare ervaring onder ogen zien, je opgebouwde stress laten gaan, je gedachten onder de loep nemen: het is confronterend. Je gaat dingen voelen die je liever niet voelt. Maar dat betekent niet dat je in een groot zwart gat valt, dat je er in blijft of dat je het niet aan kan. Echt niet! En je hoeft het ook nooit alleen te doen.
Paasweekend voor de boeg. Zin in? Eieren zoeken met de hele familie? Aan een lang gedekte paastafel met iedereen? Of klik je nu al gillend weg?
Ken je dat? Zo`n speakertje in je hoofd die maar aan blijft staan. En hoe je die ook probeert te negeren, zachter zet, je aandacht richt op iets anders: je blijft het horen. Of je blijft de beelden zien. De speaker blijft maar tetteren, terwijl je dat helemaal niet wil en met iets anders bezig bent. Bloedirritant!
Als je nagellak je stemming zou weerspiegelen!
Lente-equinox. Het begin van de lente, het lekkere weer: normaal zou je ervan genieten. Maar nu…