Hoe vaak denk jij dat zinnetje: Sinds de bevalling…?
Soms lijkt het wel alsof alles anders is sinds de bevalling. Alsof jij anders bent. Sinds de bevalling voel je je nogal in de war. En daar is een hele logische reden voor.
De bevalling. Je had er een beeld bij – ook al wist je niet precies wat je moest verwachten – je zag het wel voor je. Van tevoren had je nagedacht over wat je wel en niet wilde, je had je bevalplan ingevuld en je partner wist wat er in stond. ‘Kom maar op!’ dacht je. ‘Dit ga ik doen!’ De bevalling liep zó anders, dit had je in de verste verte nog niet kunnen bedenken…
Nu voel je je moe. Nou ja ‘moe’ is een understatement. Zeg maar gerust compleet uitgeput. Natuurlijk zijn er de nachtvoedingen, de luiers, de eindeloze stapels was. Maar meer nog: je hoofd komt niet tot rust. Je gedachtes gaan maar in rondjes:
‘Waarom wordt hij nou niet rustig bij mij?’
‘Waarom kon ik nou niet bevallen?’
‘Waarom krijg ik dit niet voor elkaar?!’
In je hoofd voelt het in de war. In je lijf ook: op je intuïtie vertrouwen, op je lijf vertrouwen… het lukt je niet zoals je gewend bent. Eigenlijk lukt het helemaal niet.
Ben ik de enige?
Soms kan dit voelen alsof je de enige bent. En vraag je je misschien af waarom jij dit niet kon voorkomen. ‘Al die andere vrouwen kunnen toch ook bevallen? En daarna voor hun kind zorgen? Hoe kan het dan dat ik dit heb? En dat ik hier niet vanaf kom?! Het voelt alsof er iets mis is met mij, alsof er bij mij iets niet klopt.’
Ik weet niet hoe dat voor jou is, maar ik ken genoeg vrouwen die dat liever niet delen. Die het soms niet eens hardop durven uit te spreken. Want dan is het echt zo. Dan kunnen ze er niet meer omheen. En dat idee voelt nog erger dan nu doen alsof het niet zo is. Daarnaast lijkt het alsof de wereld al verder is gegaan: de baby wordt groter, de kraamtijd is al lang voorbij en je partner heeft het er ook niet meer over. Het voelt alsof niemand meer bezig is met de bevalling behalve jij. En dat voelt best eenzaam. Laat die eenzaamheid nou ook net niet helpen om je minder in de war te voelen…ik durf rustig te zeggen dat dat het juist versterkt.
Maar weet je: je bent niet de enige. En je hoeft dit ook niet in je eentje op te lossen!
In de war
Een gebeurtenis, een ervaring – dus ook een nare bevallingservaring – krijg je er gratis en voor niks bij. Wanneer je iets mee maakt wat teveel is om op dat moment te verwerken, zet je brein die onverwerkte ervaring weg. Als een onuitgepakte verhuisdoos als het ware, met alles wat daarbij hoort. Ook de vervelende gedachtes en nare gevoelens.
En zo lang die verhuisdoos daar zo blijft staan: zonder deksel die dicht kan, rommelig en altijd in de weg, blijft die ervaring ook in de weg zitten. Mét de vervelende gedachtes en nare gevoelens. Dit kan zo`n groot effect op je hebben dat het voelt alsof er een versie van jou is vóór de bevalling, en een versie van jou ná de bevalling. Die gebeurtenis, die verhuisdoos, maken dat je je in de war voelt, je je niet jezelf voelt.
Dus nee: je had dit niet kunnen voorkomen. Ook niet met alle voorbereidingen die je hebt gedaan. Je hebt deze ervaring gekregen. En een nare ervaring zoals dit in je eentje oplossen: dan moet je echt wel superwoman zijn! Dat zijn we als vrouw natuurlijk heel graag (ik ook!) maar dat is wel écht heel veel gevraagd.
Je kunt je weer jezelf gaan voelen
En dan bedoel ik niet: teruggaan naar ‘jij’ voor de bevalling. Je hebt deze ervaring nou eenmaal gekregen en die draag je voor altijd met je mee. Wat je wel kan doen is die verhuisdoos er bij pakken, hem voorzichtig uitpakken, bewaren wat je wil bewaren en de rest weg doen. En dan de doos op een goede plek wegzetten. Zodat je je weer jezelf kunt gaan voelen, je weer normaal kunt gaan nadenken en je op jezelf gaat vertrouwen.
Praat erover
Je kunt vandaag een begin maken. De eerste stap om je beter te voelen is erover praten. Vertel hoe je je echt voelt. Het is namelijk niet aan de buitenkant te zien (dat zou wel handig zijn trouwens!) Dat kan heel spannend voelen, dat weet ik. Maar vraag jezelf eens af: als mijn vriendin/zus dit zou hebben, wil ik er dan voor haar zijn? De mensen om je heen willen graag weten hoe het echt met je gaat! Ook als het antwoord geen ‘blije moeder’ antwoord is.
Hoe vaak denk jij dat zinnetje ‘Sinds de bevalling…?’
En wat is er voor jou veranderd sinds die bevalling?
