Versieren, spinnenwebben en mezelf tegenhouden.
regie
‘Gewoon’ voor je uit staren
Ze wilde niet meer afdwalen, ze wilde niet meer uit staan en haar gedachtes de vrije loop laten. ‘Gewoon’ voor zich uit staren. Maar toch gebeurde het steeds, ze was zo moe dat ze maar moeilijk haar aandacht erbij kon houden.
Weg zonder kinderen
Schuldgevoel. Ik hoor het zoveel, zeker van de moeders om mij heen. De een voelt zich schuldig wanneer ze thuis stil gaat zitten, de ander als ze bedacht heeft haar kindje niet bij ieder geluidje op te pakken, weer een ander wanneer ze haar kinderen achterlaat om te gaan sporten. Echt, we kunnen er met zijn allen wat van!
Achter mijn zonnebril zag ze mijn ogen niet
‘Hoe gaat het?’ Goed.
‘Hoe was je weekend?’ Ja, lekker.
Achter mijn zonnebril zag ze mijn ogen niet. Fijn, want ik had geen zin om een echt antwoord te geven. Dus ik deed mijn standaard antwoord.
Dezelfde film nog een keer?
Gisteravond heb ik een film voor de 2e keer gekeken. Ik vond het zo`n mooie film: de eerste keer was ik ontroerd, geraakt, ik heb gelachen en ook best wat gehuild. Die film bleef me maar bij, en ik heb hem nu bijna 2 jaar geleden gezien. Dus ik dacht: die wil ik graag nog een keer zien.
Chaos aan de paastafel
Paasweekend voor de boeg. Zin in? Eieren zoeken met de hele familie? Aan een lang gedekte paastafel met iedereen? Of klik je nu al gillend weg?
De speaker die aan blijft staan
Ken je dat? Zo`n speakertje in je hoofd die maar aan blijft staan. En hoe je die ook probeert te negeren, zachter zet, je aandacht richt op iets anders: je blijft het horen. Of je blijft de beelden zien. De speaker blijft maar tetteren, terwijl je dat helemaal niet wil en met iets anders bezig bent. Bloedirritant!