Ik onderdruk de neiging om mijn hoofd op tafel te leggen en m’n handen als kussentje te gebruiken…
‘Ik wil wel een koffie-infuus vandaag.’
‘Maak jij er een op je werk en ik een thuis!’
Slaap?
We hebben allebei nogal wat slaap gemist deze week. Of we sliepen niet, of heel kort, of bij onze dochter in bed, of zij bij ons in bed. En mijn vriend zelfs op de grond in haar kamer. Hij had het oude matras van het ledikant gepakt (wat de kinderen gebruiken om onder de hoogslaper op te spelen), een stapel boeken onder zijn kussen gelegd en zijn voeten over de rand.
Onweer
Onze dochter is namelijk bang voor onweer. Ze is er zo bang voor dat ze dan niet slaapt. Deze week – toen het eindelijk ging regenen: Hoera! – waren er 3 nachten met onweer. En dus hebben wij alle drie weinig geslapen.
Ik ben moe
Moe, moe, moe.
Het doet me denken aan de eerste periode met een kind: Al die gebroken nachten en een mist over alles heen. Die mist merkte ik dan pas, als ik weer wat meer geslapen had. Dan trok de mist op. Ik weet dat ik eigenlijk niet mag klagen: De nachten is nu de enige reden voor mijn vermoeidheid, en meeste nachten slapen we wel door.
Maar dat moe moe moe zijn…
Ik kan het nog even niet van me afschudden. En dat koffie-infuus… het helpt me niet veel verder. Misschien maar indutten bij de lunch dan.
Moe – moe – moeder
Ik zie het vaak bij mijn cliënten: Ze zijn zó moe, zelfs bukken om het koffielepeltje op te pakken wat net gevallen is, is teveel moeite. Elke taak lijkt teveel, opladen van douchen of van een rustmoment tussendoor lukt niet eens meer.
Dat is echt wat anders dan mijn 3 gebroken nachten deze week. Wat ik al zei: Ik mag niet klagen.
Zonder details
Hoe het komt dat ze zo moe zijn, verschilt per vrouw. Ieder heeft zijn eigen situatie die vaak dynamisch is. Maar als ik de details weglaat, is er echt een lijn in te ontdekken:
- Een of meer kinderen die steeds de aandacht vragen
- Gebroken nachten
- De nieuwe rol van moeder is nogal zoeken
- De gevolgen van een rotzwangerschap / rotbevalling / rotkraamtijd
- Hun brein is druk die rotervaring steeds weg te drukken
- Negatieve gevoelens die zich steeds weer naar voren dringen
- Ze zijn continue in een staat van alertheid. Want die rotervaring zorgt ervoor dat ze in fight, flight of freeze modus staan.
Niet aan alles kunnen we werken
Die een of meer kinderen die de aandacht vragen: die blijven gewoon. Gelukkig maar! En dat zouden ze ook niet anders willen. Behalve voor een weekend soms dan.
De gebroken nachten door voedingen blijven dus ook gewoon.
De koffie lepeltjes laten we hier lekker op de grond liggen, powernaps doen we niet, instant genezen kan ik niet. Maar wat ik wel kan: Zorgen dat hun hoofd en lijf weer tot rust komen.
Zodat dat niet steeds energie vraagt.
Zodat ze van moe – moe – moeder, naar moe kunnen gaan.
Dus dat koffie-infuus…
Yes, vandaag voor mij.
Maar ik laat hem altijd lopen voor cliënten.
En de meesten drinken veel liever thee.
