Van ‘Kom maar op’ naar ‘Wat is mij nu overkomen?’

De bevalling verliep zó anders dan je had verwacht. Van ‘kom maar op’, naar ‘Wat is mij nu overkomen?’

Je hebt je voorbereid op de bevalling en met een berg tips, een plan en een algemeen gevoel van ‘Kom maar op’ komt de uitgerekende datum dichterbij.

En dan is het zo ver

De weeën, het wegzuchten, het wachten: je gaat erin mee. Je doet je best om je te ontspannen, het over je heen te laten komen. Je had je nooit kunnen voorstellen dat het zo voelde! En tegelijkertijd lukt het je te doen wat je had bedacht. Tijdens de bevalling gebeurt er van alles: de verloskundige komt en gaat. De weeën worden sterker, het is zoeken naar een houding die oké is.

En ook bij een bevalling gebeuren er dingen die je liever niet wil

Net als in het echte leven gaat het anders dan je had gedacht: zoals de ontsluiting die misschien minder snel gaat, of de pijn van de weeën is toch niet zo goed te handelen, de rit naar het ziekenhuis is zó oncomfortabel, een (goedbedoelde) opmerking schiet bij jou in het verkeerde keelgat, de lampen zijn te fel, er wordt te hard gepraat.

Soms zijn het kleine dingen, soms grote

Ze kunnen allemaal impact hebben. Deze dingen halen je uit je bubbel, ze leveren ongemak of stress. En hoe meer van deze dingen je tegenkomt, hoe meer last je ervan kan hebben. Ze gaan bij elkaar op tellen. Zo wordt het steeds lastiger om je te ontspannen.

Daar kun je niks aan doen. Dat doen je lijf en je hoofd. Bij meer ongemak of stress, is er meer nodig om je weer te kunnen ontspannen. Want terwijl jij je best doet om te ontspannen, gaat je lijf door met de bevalling en het kost dan extra moeite om weer in dat ritme te komen. Soms lukt dat zelfs helemaal niet meer.

En dan is de baby er

Niet ineens, daar heb je van alles voor gedaan, maar toch: ineens is het klaar. Daar is je kleintje dan. In je armen, op je borst. Je kan het nog niet bevatten. Na de geboorte van je kindje blijven er dingen om je heen gebeuren: je voelt de navelstreng trekken, de moederkoek moet er nog uit, misschien moet je gehecht worden en of je al de baby aan wil leggen? Je gaat erin mee, het hoort er allemaal even bij.

Als je dan weer alleen bent, of met z`n drieën

Dan is er een moment van rust. Soms is dat in de eerste twee uur na een bevalling. Maar soms gebeurt er zoveel dat dat pas later kan. Dan kan het langzaam indalen: je kindje is geboren! En jij bent bevallen.

Als het dan anders is gegaan

Wanneer het dan zo anders is gegaan dan je wilde, als je niet zo ontspannen kon blijven als je had bedacht is het niet gek dat je denkt ‘Wat is mij nu overkomen? Zo had ik het niet bedacht!’

• Ik zou zo relaxt mogelijk alles over me heen laten komen
• Waarom moest ik … doen?
• Waarom heb ik niet gezegd wat ik wilde?
• Waarom hebben ze … gedaan?

Deze gedachten zijn echt niet gek. Je bent niet de enige die ze denkt. Echt niet.

Vertel je gedachten en gevoelens

Praat over wat je denkt en voelt – hoe moeilijk dat misschien ook is. Praat er over met je partner en de verloskundige of gynaecoloog. Wanneer het lastig voor je is om het te bespreken: vraag aan iemand om je te helpen. Het bespreken van de bevalling, en vooral je gedachten en gevoelens daarover, helpen je.

Tijd om bij te komen

Er is natuurlijk tijd nodig om met je kindje en als gezin te wennen. Maar er is ook tijd nodig om zelf bij te komen. Vergelijk het met een drukke periode op je werk, dan ben je toch ook aan vakantie toe? Dan neem je toch ook de tijd om op te laden?

Alleen nu is deze drukke periode veel intenser geweest, veel belangrijker zelfs. Daar komt bij dat vakantie in de vorm van 3 weken luieren in de zon er nu niet bij is. Dus het opladen wat je anders in die 3 weken zou bereiken, duurt langer.

Er is geen knopje

Tijdens de bevalling ben je onbewust in de ‘stress stand’ gegaan. Besteed er na de bevalling tijd aan om naar de ‘ontspannen stand’ te gaan. Dat is helaas geen knopje die je om kan zetten. Je hebt jezelf ook niet expres in die stress stand gezet. Maar je kan wel dingen doen om langzaamaan terug te gaan naar die ontspannen stand.

Dat zijn we als vrouw niet gewend!

Graag regelen we alles, houden we dingen onder controle en doen we het graag op onze manier. Ik ken zoveel vrouwen – mezelf inclusief – voor wie dat zoooo lastig is: rust nemen. Letterlijk zo min mogelijk doen. En ja: dus dingen uit handen geven.

Maar bedenk maar eens:

• Die kraamweek, mét deskundige hulp in huis, is er niet voor niks.
• Het is niet voor niks dat je wel vaker hoort: 9 maanden zwanger, 9 maanden ontzwangeren.
• En ja, ik weet dat je liever alles zelf doet.

Van ‘Kom maar op’ met die bevalling naar ‘Kom maar op’ met uitrusten!

• Ga uitsmeren:
  Wat je in 3 weken vakantie zou doen, neem daar nu véél meer tijd voor
• Vertel jezelf dat het een tijd mag duren
• Vraag hulp, want ook mét hulp is uitrusten met een kleine baby een uitdaging
• Waar je kan: neem rust, slaap bijvoorbeeld met je baby mee.
• Doe niks wat niet persé hoeft. Jij bent degene die dat bepaald. (Dus misschien wat minder moeten van jezelf??)

Lukt het nou niet om langzaamaan in de ontspannen stand te komen?

Zoek daar dan hulp bij. Dat is echt niet gek.
En als ik inmiddels iets geleerd heb is het wel: Waarom zou je het allemaal alleen doen?

Hulp is voor iedereen anders, dus kies de tips die jou passen. Misschien niet het babyzwemmen en wel het mamacafé, misschien niet het sporten en wel de massage, misschien de dagelijkse boswandeling én thee op de bank met een tijdschrift terwijl je moeder met de baby wandelt. Of heel wat anders.

Wil je graag tips?

Of wil je hulp omdat het niet lukt om weer te ontspannen? Maak een afspraak om gratis koffie te drinken met me, ook online. Dan kun je daarna meteen met de praktische tips aan de slag.