Van tevoren had je een beeld van de bevalling
Misschien al toen je net zwanger was, misschien zelfs al voor je zwanger was.
In je hoofd zag je jezelf al liggen met je pasgeboren baby op je buik. Je kon hem al bijna op je borst voelen liggen, je partner naast je, de warmte die er vanaf straalt.
Als je dan door een tijdschrift zat te bladeren is dat ook wat je steeds ziet: die foto waarop ze net een baby hebben gekregen, nog een nat bolletje, een doek erover. De vrouw nog wat verhit maar o zo gelukzalig eruit ziet, de man vertederd ernaast.
Concreter
Ergens in je zwangerschap heb je de vraag gekregen een bevalplan te maken. Dan begin je het concreter voor jezelf te maken. Wat wil ik dan bij de bevalling? Wie wil ik erbij, waar wil ik bevallen, wat wil ik dat mijn man doet? Of juist niet doet?
En daarmee wordt dat plaatje in je hoofd nog duidelijker: waarschijnlijk zonder dat je zelf precies kan zeggen wat het nou is wat er moet gebeuren. Je weet wel hoe je wil dat het verloopt. Je weet echt wel hoe je je wil voelen wanneer die kleine eindelijk op je buik ligt. Je weet best welke sfeer je om je heen wil hebben.
En dan gebeurt de bevalling echt.
Dan beginnen die weeën eindelijk echt.
Flow
In het begin ben je er vaak nog wel echt bij. Kun je nog nieuwsgierig zijn: oh, is dit nou hoe het voelt? En hoe verder de bevalling vordert, hoe meer je in het proces gaat. Je komt ‘in de flow’ van de bevalling en alle andere dingen gaan naar de achtergrond. Zo hoort dat ook, op dat moment zit je er in, wordt je er in meegenomen.
Tot je dan eindelijk echt je baby op je buik hebt liggen. Nu voel je de warmte, dat kleintje bewegen op je buik, kun je zelf naar beneden kijken en je eigen kind zien. Je EIGEN KIND! Jeetje, wat heb je daar naar uitgekeken. Je man ook, vol verwondering kijken jullie naar jullie baby.
En langzaam, langzaam komt het besef dat jullie kindje geboren is. Dat je die bevalling achter de rug hebt. Je stapt onbewust uit het proces van de bevalling. Natuurlijk volgt er van alles bijzonders achteraan: de kraamtijd. Maar de bevalling is nu voorbij, het is gebeurt.
Uit de flow
Als je uit de flow van de bevalling bent, wordt je weer bewuster. Van jezelf, van je omgeving. Nog niet helemaal, want je omgeving is voor nu nog alleen je gezinnetje – de rest van de wereld bestaat nog even niet – en je wordt bewust van wat er is gebeurt, hoe je bevalling is gegaan.
Wat een heftigheid!
Maar…wat is er nou eigenlijk gebeurd?
En ineens slaat het in!
Wat je net al wist, realiseer je je nu: Wat een K*bevalling! Heel fijn hoor, de baby er nu uit en ons kindje is er. Maar jemig, wat is me net overkomen?!!! Dit ging echt niet zoals je je had voorgesteld. H E L E M A A L N I E T
Je hoofd zit vol met vragen, verdriet, verwarring, boosheid
Niet dat je dat allemaal eruit krijgt.
Ergens tussen ‘met stomheid geslagen’ en ‘bevroren’ zit je daar.
Alles is ineens zo omgeslagen voor je, je kunt het gewoon niet bijhouden.
En nu?
Zeg het. Zeg iets.
Het maakt niet uit wat of hoe je de boodschap eruit krijgt.
Probeer aan je partner, zorgverleners, iemand, duidelijk te maken wat je voelt.
Als je eerste woord komt, dan komt de rest er ook wel achteraan
Misschien hakkend en stotend, misschien met heel veel tranen.
Want die bevalling die je zo voor je had gezien, die heb je niet gekregen.
Je hebt zelfs bijna het tegenovergestelde gekregen.
Dat is meer dan jammer. Dat is meer dan een teleurstelling krijgen.
Daar is dus ook meer voor nodig.
Vraag daarom, vraag aandacht, tijd, geduld.
Het maakt uit.
Jij maakt uit.
